تزریق گلاتیرامر

ترکیب شیمیایی:

گلاتیرامر استات از چهار اسید آمینه (اسید گلوتامیک، لیزین، آلانین و تیروزین) تشکیل شده است که شبیه ساختار پروتئین پایه میلین است که برای یکپارچگی سیستم عصبی ضروری است.

مکانیسم عمل:

اگرچه مکانیسم دقیق اثر گلاتیرامر در ام اس به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که با اصلاح پاسخ ایمنی عمل می کند. این اصلاح احتمالاً شامل ارتقاء جمعیت سلول های T تنظیمی است که در کاهش واکنش های التهابی در سیستم عصبی مرکزی نقش دارند. گلاتیرامر با دور کردن تمرکز سیستم ایمنی از حمله به میلین، تشکیل ضایعات جدید در مغز و نخاع را کاهش می دهد، در نتیجه فرکانس عود را کاهش می دهد و به طور بالقوه پیشرفت بیماری را کاهش می دهد.

موارد مصرف و استفاده:

گلاتیرامر برای درمان بیماران مبتلا به اشکال عود کننده مولتیپل اسکلروزیس، از جمله بیمارانی که اولین دوره بالینی و ویژگی های تصویربرداری منطبق با ام اس دارند، اندیکاسیون دارد. هدف استفاده از آن کاهش دفعات تشدید بالینی و مدیریت علائم عصبی مرتبط با بیماری است.

نحوه مصرف و مقدار مصرف:

این دارو از طریق تزریق زیر جلدی، معمولاً با دوز 20 میلی گرم یک بار در روز یا 40 میلی گرم سه بار در هفته، بسته به شرایط خاص و تحمل بیمار تجویز می شود. شروع و نظارت بر درمان باید توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی با تجربه در مدیریت مولتیپل اسکلروزیس نظارت شود.

اثربخشی و نتایج:

کارآزمایی‌های بالینی و مطالعات طولی، اثربخشی گلاتیرامر را در کاهش میزان عود در بیماران ام‌اس، با برخی شواهد حاکی از تاخیر در پیشرفت بیماری و تجمع ناتوانی، مستند کرده‌اند. بیماران تحت درمان با گلاتیرامر اغلب بهبود کیفیت زندگی و کاهش میزان بستری شدن در بیمارستان را به دلیل تشدید ام اس گزارش می کنند.

اثرات جانبی:

شایع ترین عوارض جانبی تزریق گلاتیرامر شامل واکنش های موضعی در محل تزریق (مانند درد، قرمزی یا تشکیل توده های سخت)، واکنش های پس از تزریق (گرگرفتگی، درد قفسه سینه، تپش قلب، اضطراب و تنگی نفس) و سیستمیک است. واکنش هایی مانند لنفادنوپاتی و افزایش گذرا آنزیم های کبدی. بیشتر عوارض جانبی از نظر شدت خفیف تا متوسط ​​هستند و بدون قطع درمان برطرف می شوند.